بیرون زدگی دیسک گردن یا همان فتق دیسک گردن زمانی رخ می دهد که مواد ژل مانند داخلی نرم دیسک بین مهره ای در گردن شما به دلیل وجود پارگی در دیواره بیرونی سخت از فضای خود خارج شده و به بافتهای اطراف از جمله اعصاب نخاعی در ناحیه گردن فشار وارد می کند.
این دیسک‌ها مهره‌های ستون فقرات شما را بالشتک و جدا می‌کنند و انعطاف‌پذیری و جذب ضربه را فراهم می‌کنند. هنگامی که فتق دیسک رخ می دهد، ماده ژل می تواند به اعصاب مجاور فشار وارد کند و باعث درد، بی حسی و سایر علائم شود.
ستون فقرات گردنی از هفت مهره تشکیل شده است که روی هم قرار گرفته اند. بین هر مهره یک دیسک بین مهره ای قرار دارد که از دو قسمت اصلی تشکیل شده است:
- Nucleus pulposus: یک مرکز ژل مانند که باعث ایجاد بالشتک و خاصیت ارتجاعی می شود.
- Annulus fibrosus: حلقه بیرونی سختی است که هسته پالپوزوس را در بر می گیرد و به مهره ها متصل می شود.
فیزیوتراپی که توسط متخصصان ما در بهترین مرکز فیزیوتراپی در قیطریه ارائه می شود ، موثرترین درمان غیرجراحی فتق دیسک گردن است.
علائم بیرون زدگی دیسک گردن
فتق دیسک گردن بسته به محل و شدت فتق می تواند با علائم مختلفی ظاهر شود. آنها می توانند از خفیف تا ناتوان کننده متغیر باشند و اغلب یک طرف بدن را تحت تأثیر قرار می دهند. برخی از علائم رایج عبارتند از:
- گردن درد: گردن درد شایع ترین علامت است که اغلب به عنوان درد مبهم، سفتی یا درد تیز در نزدیکی دیسک آسیب دیده توصیف می شود.
- درد انتشاری: دردی که از بازو، شانه یا دست شما عبور می کند و مسیر عصب تحت فشار را دنبال می کند.
- بی حسی یا سوزن سوزن شدن دست ها: ممکن است احساس سوزن سوزن شدن یا عدم احساس در بازو، دست یا انگشتان خود را تجربه کنید.
- ضعف عضلانی: برخی از ماهیچه‌های بازو یا دست شما ممکن است احساس ضعف یا خستگی داشته باشند که گرفتن اشیا یا انجام کارهای روزانه را دشوار می‌کند.
- سردرد: در برخی موارد، فتق دیسک گردن می تواند باعث سردرد به خصوص در پشت سر شود.
توجه به این نکته مهم است که همه کسانی که این علائم را تجربه می کنند لزوماً فتق دیسک ندارند. سایر شرایط می توانند علائم مشابه را نشان دهند.
دلایل و عوامل خطر
عوامل متعددی می توانند در ایجاد فتق دیسک گردن نقش داشته باشند، از جمله:
- افزایش سن: با افزایش سن، دیسک ها به طور طبیعی آب خود را از دست می دهند و انعطاف پذیری کمتری پیدا می کنند و در نتیجه بیشتر مستعد پارگی می شوند.
- استرس و فشار مکرر: وضعیت نامناسب، کارهایی که نیاز به موقعیت‌های نامناسب گردن دارند یا بلند کردن مکرر می‌توانند فشار بیش از حد به دیسک‌ها وارد کنند.
- صدمات ناگهانی: تصادفات، افتادن یا ضربه شلاقی می تواند باعث پارگی آنولوس فیبروزوس شود.
- ژنتیک: برخی از افراد به دلیل ساختار ژنتیکی خود ذاتاً احتمال بیشتری برای ابتلا به مشکلات دیسک دارند.
درمان بیرون زدگی دیسک گردن
اگر به فتق دیسک گردن مشکوک هستید، پزشک احتمالا یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و ممکن است آزمایش های تشخیصی مانند:
اشعه ایکس: این عکس ها می توانند به تجسم استخوان های گردن شما کمک کنند، اما ممکن است مشکلات دیسک را مستقیماً نشان ندهند.
اسکن MRI: این تکنیک تصویربرداری تصاویر دقیقی از ستون فقرات گردنی شما، از جمله دیسک ها و اعصاب ایجاد می کند.
الکترومیوگرافی (EMG): این تست فعالیت الکتریکی عضلات شما را اندازه گیری می کند و به ارزیابی عملکرد عصبی تحت تاثیر فتق کمک می کند.
گزینه های درمانی برای فتق دیسک گردن معمولاً با رویکردهای محافظه کارانه شروع می شود که هدف آن مدیریت درد و ارتقاء بهبود است. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
استراحت و اصلاح فعالیت: اجتناب از فعالیت‌های شدید که علائم را تشدید می‌کنند و به بدن زمان می‌دهند تا بهبود یابد.
داروها: مسکن‌های بدون نسخه یا داروهای تجویزی می‌توانند به مدیریت درد و التهاب کمک کنند.
فیزیوتراپی: ورزش ها می‌توانند انعطاف پذیری را بهبود بخشند، ماهیچه‌ها را تقویت کنند و به هم‌ترازی مناسب کمک کنند و فشار روی اعصاب را کاهش دهند.
متخصصان ما در مرکز فیزیوتراپی فرشته در شمال تهران خدمات تخصصی فیزیوتراپی ستون فقرات را برای درمان مشکلات مرتبط با دیسک های ستون فقرات ارائه می دهند.
بریس گردن: این وسیله پشتیبانی موقت می تواند حرکت گردن را محدود کرده و درد را در مرحله بهبودی اولیه کاهش دهد.
گرما یا سرما درمانی: اعمال گرما یا کمپرس یخ در ناحیه آسیب دیده می تواند جریان خون را بهبود بخشد و التهاب را کاهش دهد.
اگر روش های محافظه کارانه پس از یک دوره آزمایشی معقول نتوانند تسکین قابل توجهی ارائه دهند، پزشک ممکن است روش های تهاجمی تری مانند:
تزریق استروئید اپیدورال: تزریق کورتیکواستروئیدها در نزدیکی عصب آسیب دیده می تواند التهاب و درد را کاهش دهد.
جراحی: در موارد نادر، ممکن است جراحی برای برداشتن مواد فتق یا ایجاد فضای بیشتری برای ریشه عصبی لازم باشد.
