تاندونیت زانو – درمان تاندونیت زانو با فیزیوتراپی

تاندونیت زانو که به عنوان تاندونیت کشکک یا زانو جامپر نیز شناخته می شود، یک آسیب شایع ناشی از استفاده بیش از حد است که تاندون های اطراف مفصل زانو را درگیر می کند. در درجه اول ورزشکاران و افراد فعالی که به طور مکرر در ورزش های پر فشار مانند دویدن، پریدن و دوچرخه سواری شرکت می کنند، درگیر می کند. تاندونیت زانو زمانی ایجاد می شود که تاندون کشکک که کشکک زانو را به استخوان ساق پا (درشت نی) متصل می کند، به دلیل استرس بیش از حد یا فشار مکرر ملتهب شود.در صورت عدم درمان با روشهایی همچون فیزیوتراپی زانو، تاندونیت زانو می تواند به وضعیت شدیدتری تبدیل شود و منجر به درد مزمن و اختلال در تحرک شود.

تاندونیت زانو یک بیماری التهابی است که تاندون کشکک را تحت تاثیر قرار می دهد – نواری ضخیم و فیبری که با کمک به کشیده شدن ساق پا، نقش مهمی در حرکت زانو ایفا می کند. این وضعیت ناشی از فشارهای مکرر بر روی تاندون است که به مرور زمان منجر به پارگی های ریز و سوزش می شود.

این بیماری می تواند در هر فردی که مفصل زانویش به طور مکرر به دلیل کار، ورزش یا فعالیت های روزانه تحت فشار قرار می گیرد ، رخ دهد.

علل تاندونیت زانو

1. استفاده بیش از حد مکرر و فعالیت های پر فشار
درگیر شدن در ورزش هایی مانند بسکتبال، والیبال، دویدن و دوچرخه سواری می تواند فشار بیش از حد بر روی تاندون کشکک وارد کند و منجر به التهاب شود. پرش های مکرر و حرکات فرود باعث افزایش فشار روی زانو می شود و ورزشکاران را مستعد این وضعیت می کند.

2. افزایش ناگهانی فعالیت بدنی
افزایش خیلی سریع شدت تمرین بدون آمادگی مناسب می تواند تاندون زانو را بیش از حد تحت فشار قرار دهد. افراد مبتدی یا افرادی که پس از یک استراحت طولانی به ورزش باز می گردند، اگر به تدریج قدرت و استقامت خود را افزایش ندهند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

3. بیومکانیک نامناسب و تکنیک ضعیف
استفاده از تکنیک‌های نادرست دویدن، پریدن یا چمباتمه زدن، فشار غیرضروری به زانو وارد می‌کند. وضعیت نامناسب و مکانیسم فرود نادرست می تواند باعث فشار بیش از حد بر روی تاندون کشکک شود.

سایر دلایل

4. عضلات ضعیف و عدم تعادل
عضلات چهارسر ران ضعیف، همسترینگ و ساق پا نمی توانند به درستی از زانو حمایت کنند و تاندون کشکک را مجبور می کند تا شوک بیشتری جذب کند. عدم تعادل عضلانی، جایی که یک گروه از عضلات به طور قابل توجهی قوی تر از گروه دیگر هستند، می توانند الگوهای حرکتی زانو را تغییر دهند و خطر تاندونیت را افزایش دهند.

5. عدم انعطاف پذیری
عضلات همسترینگ و چهار سر ران سفت فشار بیشتری بر روی تاندون‌های زانو وارد می‌کنند و آن‌ها را مستعد آسیب‌دیدگی می‌کند. تحرک محدود توانایی زانو برای جذب مناسب ضربه را کاهش می دهد.

6. کفش ضعیف و سطوح سخت
پوشیدن کفش هایی که فاقد بالشتک و تکیه گاه مناسب هستند، می تواند تاثیر آن بر روی زانو را افزایش دهد.
تمرین بر روی سطوح سخت یا ناهموار فشار بیشتری را بر روی مفصل زانو وارد می‌کند و وضعیت را بدتر می‌کند.

7. سن و فرسودگی تاندون
با افزایش سن، تاندون ها به طور طبیعی خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهند و ضعیف تر می شوند و احتمال التهاب و آسیب را افزایش می دهند.

8. شرایط پزشکی زمینه ای
آرتروز، دیابت و اختلالات متابولیک می توانند تاندون ها را ضعیف کرده و آنها را مستعد التهاب و آسیب کنند. افراد مبتلا به این بیماری ها باید در هنگام انجام فعالیت های بدنی احتیاط بیشتری را انجام دهند.

علائم تاندونیت زانو

علائم رایج عبارتند از:

• درد و حساسیت در اطراف تاندون کشکک، به ویژه هنگام فشار دادن به ناحیه آسیب دیده.
• تورم و التهاب در قسمت پایین کاسه زانو.
• درد در حین فعالیت بدنی، به ویژه هنگام پریدن، دویدن، یا بالا رفتن از پله ها.
• سفتی در مفصل زانو، به ویژه پس از دوره های طولانی عدم فعالیت.
• احساس سوزش در اطراف زانو که نشان دهنده تحریک مداوم تاندون است.
• ضعف در پا که انجام فعالیت های عادی مانند چمباتمه زدن یا زانو زدن را دشوار می کند.

در موارد مزمن، درد ممکن است حتی در هنگام استراحت نیز ادامه داشته باشد و در فعالیت های روزانه اختلال ایجاد کند که نیاز به مداخله پزشکی دارد.

گزینه های درمانی برای تاندونیت زانو

درمان زودهنگام تاندونیت زانو برای جلوگیری از بدتر شدن علائم و آسیب طولانی مدت ضروری است. گزینه های درمانی زیر می توانند به بهبود موثر افراد کمک کنند.

1. استراحت و اصلاح فعالیت
فعالیت های پر تاثیر که باعث درد می شوند را کاهش دهید یا متوقف کنید.
از حرکات مکرر زانو که وضعیت را تشدید می کند خودداری کنید.

2. یخ درمانی
برای کاهش التهاب و بی حس کردن درد، از کمپرس یخ به مدت 15 تا 20 دقیقه چند بار در روز استفاده کنید.

3. فشرده سازی و ارتفاع
از یک زانوبند یا باند فشاری برای حمایت از تاندون استفاده کنید.
هنگام استراحت زانو را بالا بیاورید تا تورم به حداقل برسد.

4. مدیریت درد
مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا پاراستامول به کاهش درد و تورم کمک می‌کنند.

5. فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی
فیزیوتراپیست ممکن است توصیه کند:

تمرینات تقویت عضله چهار سر برای حمایت از مفصل زانو.
کشش همسترینگ و ساق پا برای بهبود انعطاف پذیری.

6. شاک ویو تراپی
برای تاندونیت مزمن برای تحریک التیام و کاهش درد استفاده می شود.

7. تزریق کورتیکواستروئید
به کاهش التهاب شدید کمک می کند، اما باید با احتیاط استفاده شود زیرا می تواند تاندون ها را ضعیف کند.

8. جراحی (موارد نادر)
جراحی ترمیم تاندون ممکن است برای موارد شدید که تاندون به طور قابل توجهی آسیب دیده باشد، مورد نیاز باشد.

سوالات متداول

1. آیا التهاب تاندون زانو به خودی خود بهبود می یابد؟
موارد خفیف ممکن است با استراحت و درمان های خانگی بهبود یابد، اما موارد شدید نیاز به مداخله پزشکی دارند.

2. بهبودی چقدر طول می کشد؟
بسته به شدت و تبعیت از درمان، از چند هفته تا چند ماه متغیر است.

3. آیا می توانم به ورزش ادامه دهم؟
ورزش‌های کم‌تأثیر مانند شنا ممکن است مجاز باشند، اما از فعالیت‌های با ضربه زیاد اجتناب کنید.

4. آیا کشش به تسکین تاندونیت زانو کمک می کند؟
بله، کشش منظم باعث بهبود انعطاف پذیری و کاهش استرس تاندون می شود.

5. آیا التهاب تاندون زانو می تواند عود کند؟
بله، بدون مراقبت مناسب، تاندونیت زانو ممکن است عود کند. تمرینات تقویتی و تکنیک خوب برای پیشگیری ضروری است.