درای نیدلینگ یا همان سوزن خشک یک تکنیک درمانی است که شامل قرار دادن یک سوزن نازک در نقاط ماشه ای در عضلات، تاندون ها، رباط ها یا فاسیا برای کمک به تسکین درد و بهبود حرکت است. برخلاف طب سوزنی سنتی که بر اساس اصول طب سنتی چینی است و مریدین ها را برای بازگرداندن جریان انرژی یا چی هدف قرار می دهد، سوزن خشک بر اساس مفاهیم علمی مدرن عصبی آناتومی و فیزیولوژی درد است. این یک رویکرد درمانی نسبتا جدید است که در سال های اخیر به دلیل اثربخشی آن در درمان انواع بیماری های اسکلتی عضلانی محبوبیت پیدا کرده است.
سوزن های مورد استفاده در درای نیدلینگ معمولاً بسیار نازک هستند (معمولاً بین 0.16 تا 0.30 میلی متر قطر دارند) و در نقاط ماشه ای خاص قرار می گیرند که نواحی بسیار حساس در عضلات یا بافت همبند هستند که با درد یا اختلال در عملکرد همراه هستند. این نقاط ماشه ای اغلب به صورت نوارهای محکم یا ندول در بافت عضلانی قابل لمس هستند و در صورت فشرده شدن یا تحریک می توانند درد را به سایر نواحی بدن ارجاع دهند.
هدف از سوزن خشک تحریک مکانیکی این نقاط ماشه ای برای برانگیختن پاسخ انقباض موضعی است که انقباض انعکاسی فیبرهای عضلانی است. تصور می شود که این پاسخ انقباض به کاهش تنش در عضله، کاهش سفتی عضله و بهبود جریان خون در ناحیه کمک می کند، که می تواند به کاهش درد و بهبود دامنه حرکتی کمک کند. علاوه بر هدف قرار دادن نقاط ماشه ای، سوزن خشک نیز ممکن است برای هدف قرار دادن به طور خاص مناطقی از سفتی یا محدودیت عضلانی، که به عنوان محدودیت های میوفاشیال شناخته می شود، استفاده شود تا به بازیابی بافت و عملکرد طبیعی بافت کمک کند.
مکانیسم درمان با درای نیدلینگ
مکانیسم عمل سوزن خشک به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که چندین فرآیند فیزیولوژیکی را شامل می شود. هنگامی که یک سوزن در یک نقطه ماشه قرار می گیرد، می تواند فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در فیبرهای عضلانی را مختل کند و ترشح اندورفین و سایر مواد طبیعی تسکین دهنده درد را تحریک کند. پاسخ انقباض موضعی ایجاد شده توسط سوزن نیز ممکن است به شکستن چسبندگی یا بافت اسکار در بافت عضلانی کمک کند و باعث بهبود و بازسازی بافت شود. علاوه بر این، قرار دادن سوزن ممکن است جریان خون موضعی را تحریک کند و اکسیژن و مواد مغذی را به بافت‌های آسیب‌دیده تحویل دهد، که می‌تواند به کاهش التهاب و ترمیم بافت کمک کند.
در طول جلسه درمانی چه اتفاقاتی رخ می دهد؟
قبل از انجام درای نیدلینگ، معمولاً ارزیابی کامل سیستم اسکلتی عضلانی بیمار برای شناسایی نواحی اختلال عملکرد و تعیین رویکرد درمانی مناسب انجام می شود. این ارزیابی ممکن است شامل معاینه فیزیکی، ارزیابی الگوهای حرکتی، و شناسایی نقاط ماشه ای یا محدودیت های میوفاسیال باشد که ممکن است به علائم بیمار کمک کند.
در طول یک جلسه سوزن خشک، پزشک پوست را ضد عفونی کرده و سوزن را در نقاط ماشه ای یا محدودیت های میوفاسیال هدف قرار می دهد. بسته به محل و عمق ناحیه مورد نظر، سوزن ممکن است به صورت سطحی یا عمیق تر در بافت عضلانی وارد شود. هنگامی که سوزن وارد می شود، پزشک ممکن است سوزن را با چرخاندن آرام یا حرکت دادن آن به جلو و عقب دستکاری کند تا پاسخ انقباض موضعی را ایجاد کند. بیمار ممکن است در طول عمل احساس فشار، درد مبهم یا انقباض عضلانی داشته باشد که معمولاً به خوبی تحمل می شود و به طور قابل توجهی دردناک تلقی نمی شود.
تعداد سوزن های استفاده شده و مدت جلسه درمان ممکن است بسته به شرایط و پاسخ هر بیمار به درمان متفاوت باشد. برخی از بیماران ممکن است پس از یک جلسه سوزن خشک، تسکین فوری علائم را تجربه کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است برای دستیابی به نتایج مطلوب به جلسات متعدد نیاز داشته باشند. علاوه بر خود تکنیک سوزن‌زنی، سوزن خشک ممکن است با روش‌های درمانی دیگر مانند درمان دستی، ورزش، یا بازآموزی عصبی عضلانی برای رفع عدم تعادل ماهیچه‌ای یا اختلال حرکتی که ممکن است در علائم بیمار نقش داشته باشد، ترکیب شود.
موارد کاربرد درای نیدلینگ
نشان داده شده است که سوزن خشک در درمان انواع بیماری های اسکلتی عضلانی موثر است، از جمله:
- گردن درد
- کمردرد مزمن و حاد
- درد شانه
- درد لگن
- زانو درد
- درد آرنج
- سردرد
- سندرم درد میوفاشیال
- فیبرومیالژیا
- اختلال عملکرد مفصل گیجگاهی فکی (TMJ).
مطالعات تحقیقاتی اثربخشی سوزن خشک را در کاهش شدت درد، بهبود دامنه حرکتی و بازگرداندن تحرک عملکردی در بیماران مبتلا به این شرایط نشان داده‌اند. در حالی که مکانیسم های دقیق عمل سوزن خشک هنوز در حال بررسی است، شواهد موجود نشان می دهد که می تواند یک گزینه درمانی ایمن و موثر برای بیمارانی باشد که به درمان های مرسوم پاسخ نداده اند.
