سندرم آرنج تنیس بازان

سندرم آرنج تنیس بازان، همچنین به عنوان اپی کندیلیت جانبی شناخته می شود، یک بیماری دردناک است که تاندون هایی را که به قسمت خارجی آرنج متصل می شوند، تحت تاثیر قرار می دهد. این تاندون ها مسئول باز شدن مچ دست و انگشتان هستند. آرنج تنیس بازان معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد از عضلات ساعد، به ویژه عضلاتی که در گرفتن و باز کردن مچ دست نقش دارند، ایجاد می شود.

علت اصلی آرنج تنیس بازان استفاده بیش از حد از عضلات ساعد است که می تواند در حین فعالیت هایی مانند:

• تنیس (به دلیل شیوع بالای این بیماری در ورزشکاران رشته تنیس ، این بیماری به نام تنیس البو نیز شناخته می شود)
• بدمینتون
• وزنه برداری
• رنگ آمیزی
• نجاری
• لوله کشی

عوامل دیگری که می توانند در ایجاد آرنج تنیس بازان نقش داشته باشند عبارتند از:

سن: این بیماری در افراد بالای 40 سال شایع تر است.

شغل: مشاغلی که نیاز به استفاده مکرر از عضلات ساعد دارند، مانند کارهای ساختمانی یا خط مونتاژ، می توانند خطر ابتلا به تنیس البو را افزایش دهند.

تکنیک ضعیف: فرم نامناسب در حین فعالیت هایی که شامل گرفتن یا دراز کردن مچ است می تواند فشار بیش از حد به تاندون ها وارد کند.

بیماری‌های زمینه‌ای: برخی شرایط مانند دیابت و آرتریت روماتوئید می‌توانند تاندون‌ها را ضعیف کرده و آن‌ها را بیشتر در معرض آسیب قرار دهند.

علائم سندرم آرنج تنیس بازان

علامت اصلی تنیس البو درد در قسمت بیرونی آرنج است که با فعالیت هایی که شامل گرفتن یا باز کردن مچ است بدتر می شود. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• حساسیت به لمس در قسمت خارجی آرنج
• سفتی و تورم در آرنج
• ضعف در گرفتن
• مشکل در انجام فعالیت هایی که نیاز به چرخاندن یا چرخاندن مچ دارند

تشخیص آرنج تنیس بازان معمولاً شامل معاینه فیزیکی و بررسی علائم و سابقه پزشکی بیمار است. پزشک همچنین ممکن است آزمایش فینکلشتاین را انجام دهد که شامل خم کردن مچ دست و سپس خم کردن انگشت شست به سمت ساعد است. اگر این مانور باعث درد شود، نشانه قوی آرنج تنیس بازان است.

در برخی موارد، آزمایش‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا اسکن MRI ممکن است برای رد سایر شرایطی که می‌توانند علائم مشابهی ایجاد کنند، مانند شکستگی یا آسیب عصبی، تجویز شود.

روشهای درمان

درمان آرنج تنیس بازان معمولاً شامل ترکیبی از اقدامات محافظه کارانه است، مانند:

استراحت: اجتناب از فعالیت‌هایی که درد را تشدید می‌کنند می‌تواند به کاهش التهاب و بهبودی کمک کند.

یخ: قرار دادن کمپرس یخ روی آرنج به مدت 15 تا 20 دقیقه هر بار، چند بار در روز، می تواند به کاهش درد و تورم کمک کند.

فشرده سازی: استفاده از ارتز آرنج می تواند به حمایت از تاندون ها و کاهش فشار کمک کند.

فیزیوتراپی: ورزش هایی که بر تقویت عضلات ساعد و بهبود انعطاف پذیری تمرکز دارند می توانند به بازیابی عملکرد و جلوگیری از عود کمک کنند.

دارو: مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند. در برخی موارد، داروهای تجویزی قوی‌تر ممکن است لازم باشد.

در موارد شدید، ممکن است جراحی برای ترمیم تاندون های آسیب دیده لازم باشد. با این حال، عمل جراحی معمولاً تنها در صورتی در نظر گرفته می‌شود که اقدامات محافظه‌کارانه برای ایجاد تسکین شکست خورده باشد.

اکثر موارد تنیس البو به درمان محافظه کارانه در عرض چند هفته تا چند ماه پاسخ می دهند. با این حال، در برخی موارد، این بیماری می تواند مزمن شود و ممکن است نیاز به مدیریت مداوم داشته باشد. با درمان و پیشگیری مناسب، اکثر افراد مبتلا به آرنج تنیس بازان می توانند بدون محدودیت قابل توجه به فعالیت های عادی خود بازگردند.

فیزیوتراپی در درمان سندرم آرنج تنیس بازان

فیزیوتراپی یک جزء مهم در درمان تنیس البو است. فیزیوتراپیست ها از تکنیک های مختلفی برای کاهش درد، بهبود دامنه حرکتی و تقویت عضلات اطراف آرنج استفاده می کنند.

فیزیوتراپیست ابتدا یک ارزیابی کامل انجام می دهد تا علت اصلی سندرم آرنج تنیس بازان را تعیین کند. این ارزیابی شامل بررسی سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و ارزیابی دامنه حرکتی، قدرت و ثبات آرنج است.

برنامه درمانی فیزیوتراپی که در کلینیک فیزیوتراپی در پارک وی ارائه می شود ، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• الکتروتراپی: استفاده از جریان الکتریکی برای کاهش درد و التهاب.
• اولتراسوند: استفاده از امواج صوتی برای افزایش جریان خون و بهبود روند بهبود.
• لیزر درمانی: استفاده از نور لیزر برای کاهش درد و التهاب.
• ماساژ: ماساژ بافت نرم برای کاهش تنش عضلانی و بهبود انعطاف پذیری.
• تمرینات کششی: کشش عضلات ساعد و مچ دست برای بهبود دامنه حرکتی و کاهش درد.
• تمرینات تقویتی: تقویت عضلات ساعد و مچ دست برای بهبود ثبات و عملکرد آرنج.
• تمرینات تثبیتی: تمریناتی برای بهبود ثبات آرنج و کاهش فشار روی تاندون های آسیب دیده.
• آموزش وضعیت بدنی: آموزش نحوه حفظ وضعیت بدنی مناسب برای کاهش فشار روی آرنج.