شانه یخ زده

شانه یخ زده که با نام کپسولیت چسبنده نیز شناخته می شود، وضعیتی است که با سفتی و درد در مفصل شانه مشخص می شود و دامنه حرکتی آن را به شدت محدود می کند. معمولاً افراد بین 40 تا 60 سال را تحت تأثیر قرار می دهد و زنان بیشتر از مردان آن را تجربه می کنند.

برای درک شانه یخ زده، دانستن آناتومی مفصل شانه ضروری است. شانه یک مفصل گوی و سوکت است که در آن توپ (سر استخوان بازو یا استخوان بازو) در حفره (حفره گلنوئید تیغه شانه) قرار می گیرد. یک کپسول مفصلی، یک کیسه فیبری قوی، مفصل را در بر می گیرد و باعث ثبات می شود و حاوی مایع سینوویال است که مفصل را روان و تغذیه می کند.

در شانه یخ زده، کپسول مفصل ملتهب و ضخیم می شود و منجر به تشکیل بافت اسکار و چسبندگی در داخل مفصل می شود. این ضخیم شدن و جای زخم، سر خوردن صاف توپ در حفره را محدود می کند و باعث درد و سفتی می شود.

مراحل شانه یخ زده

شانه منجمد معمولاً در سه مرحله متمایز پیشرفت می کند:

1. مرحله انجماد: این مرحله اولیه است که با افزایش درد و سفتی در شانه مشخص می شود. درد اغلب به عنوان یک درد مبهم یا یک احساس عمیق و ضربان دار توصیف می شود. با حرکت بدتر می شود و ممکن است در فعالیت های روزانه مانند رسیدن به بالای سر، لباس پوشیدن یا خوابیدن به سمت آسیب دیده اختلال ایجاد کند.

2. مرحله یخ زدگی: این مرحله شدیدترین مرحله است که در آن شانه به شدت سفت و دردناک می شود. درد ممکن است شدت کمتری نسبت به مرحله انجماد داشته باشد، اما سفتی آن بارزتر است. حرکت دادن شانه به طور فزاینده ای دشوار می شود و کارهای ساده ای مانند شانه کردن مو یا دست بردن به اشیا چالش برانگیز می شوند.

3. مرحله ذوب: این مرحله نهایی است که در آن شانه به تدریج دامنه حرکتی و انعطاف پذیری خود را به دست می آورد. درد و سفتی به آرامی کاهش می یابد و شانه به عملکرد طبیعی خود باز می گردد.

دلایل و عوامل خطر

علت دقیق شانه یخ زده به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که عوامل متعددی در ایجاد آن نقش دارند، از جمله:

تروما یا آسیب: ضربه یا آسیب مستقیم به شانه می تواند باعث التهاب و زخم شود و منجر به یخ زدگی شانه شود.

بی‌حرکتی: بی‌حرکتی طولانی مدت شانه، مانند بعد از جراحی یا شکستگی بازو، می‌تواند خطر ابتلا به شانه یخ زده را افزایش دهد.

برخی شرایط پزشکی: دیابت، اختلالات تیروئید، و بیماری های خود ایمنی با افزایش خطر ابتلا به شانه یخ زده مرتبط هستند.

سن: شانه یخ زده در افراد بین 40 تا 60 سال شایع تر است.

روشهای درمان شانه یخ زده

درمان شانه یخ زده معمولاً شامل ترکیبی از اقدامات محافظه کارانه و در برخی موارد مداخله جراحی است. گزینه های درمانی محافظه کار عبارتند از:

استراحت: اجتناب از فعالیت‌هایی که درد و سفتی را تشدید می‌کنند برای بهبودی شانه ضروری است.

مدیریت درد: مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن می‌توانند به مدیریت درد کمک کنند. در موارد شدید، ممکن است داروهای مسکن قوی تری تجویز شود.

فیزیوتراپی: یک متخصص فیزیوتراپی می تواند یک برنامه تمرینی شخصی برای بهبود انعطاف پذیری شانه و دامنه حرکتی طراحی کند. تمرینات کششی و تقویتی ملایم برای شکستن بافت اسکار و بازیابی تحرک مفاصل بسیار مهم هستند.

تزریق کورتیکواستروئید: تزریق کورتیکواستروئیدها به طور مستقیم به مفصل شانه می تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند.

اگر درمان‌های محافظه‌کارانه نتوانند تسکین دهند، ممکن است مداخله جراحی در نظر گرفته شود. جراحی با هدف آزادسازی کپسول مفصلی ضخیم شده و برداشتن هرگونه بافت اسکار یا چسبندگی محدود کننده حرکت شانه انجام می شود.

بهبودی از شانه یخ زده می تواند یک روند آهسته و تدریجی باشد که اغلب چند ماه تا یک سال طول می کشد. صبر و پایبندی به درمان برای دستیابی به یک نتیجه موفقیت آمیز بسیار مهم است. با مدیریت صحیح، اکثر افراد مبتلا به شانه منجمد می توانند عملکرد کامل شانه را به دست آورند و به فعالیت های روزانه خود بازگردند.

متخصصان ما در مرکز فیزیوتراپی فرشته در الهیه خدمات تخصصی فیزیوتراپی شانه یخ زده را با استفاده از تجهیزات پیشرفته فیزیوتراپی و بر اساس متدهای درمانی روز دنیا ارائه می دهند.