فیبرومیالژیا یک بیماری مزمن است که با درد گسترده اسکلتی عضلانی همراه با علائم مختلف دیگر مشخص می شود. این بیماری میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان، عمدتاً زنان، تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی آنها تأثیر بگذارد. علیرغم شیوع آن، درک فیبرومیالژیا به دلیل ماهیت چند وجهی آن و عدم وجود یک تست تشخیصی قطعی، یک کار پیچیده باقی مانده است.
علامت مشخصه فیبرومیالژیا درد گسترده ای است که حداقل سه ماه طول می کشد. این درد اغلب به عنوان یک احساس عمیق، درد یا سوزش توصیف می‌شود که هر دو طرف بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد و معمولاً در عضلات، تاندون‌ها و رباط‌ها احساس می‌شود. علاوه بر درد، افراد مبتلا به فیبرومیالژیا ممکن است طیف وسیعی از علائم دیگر را تجربه کنند، از جمله:
- خستگی: خستگی و فرسودگی شدید که با استراحت یا خواب برطرف نمی شود.
- اختلالات خواب: مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب و همچنین خواب غیر ترمیم کننده.
- مشکلات شناختی: مشکلات حافظه، تمرکز و وضوح ذهنی
- سردرد: سردردهای مکرر یا میگرن.
- سندرم روده تحریک پذیر (IBS): علائم گوارشی مانند درد شکم، یبوست یا اسهال.
- افسردگی و اضطراب: اختلالات خلقی که معمولاً با فیبرومیالژیا همراه است.
ضعف عضلانی: کاهش قدرت و استقامت عضلانی. - نقاط حساس: نواحی خاصی از بدن که حساس به لمس هستند، اگرچه وجود یا عدم وجود نقاط حساس یک معیار تشخیصی قطعی برای فیبرومیالژیا نیست.
متخصصان ما در کلینیک فیزیوتراپی فرشته در امانیه خدمات تخصصی فیزیوتراپی در اختلالات اسکلتی – عضلانی را بر اساس متدهای درمانی روز دنیا ارائه می دهند.
علل و عوامل خطر
علت دقیق فیبرومیالژیا به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و روانی است. برخی از عوامل بالقوه کمک کننده عبارتند از:
ژنتیک: تحقیقات نشان می دهد که ممکن است یک استعداد ژنتیکی برای فیبرومیالژیا وجود داشته باشد، زیرا تمایل دارد در خانواده ها ایجاد شود. با این حال، ژن های خاص درگیر هنوز شناسایی نشده اند.
عفونت ها: برخی عفونت ها مانند ویروس اپشتین بار یا پاروویروس با شروع این بیماری در برخی افراد مرتبط است.
اختلال در عملکرد سیستم ایمنی: تصور می‌شود که ناهنجاری‌های سیستم ایمنی، از جمله فعالیت بیش از حد یا عملکرد نادرست، در فیبرومیالژیا نقش دارند.
تغییرات عصبی: تغییرات در روشی که مغز و نخاع سیگنال‌های درد را پردازش می‌کنند ممکن است به درد گسترده تجربه شده در فیبرومیالژیا کمک کند.
استرس: استرس فیزیکی یا عاطفی ممکن است علائم فیبرومیالژیا را در برخی افراد تحریک یا بدتر کند.
درمان فیبرومیالژیا
تشخیص فیبرومیالژیا به دلیل فقدان تست تشخیصی خاص می تواند چالش برانگیز باشد. پزشکان معمولاً بر ترکیبی از عوامل، از جمله علائم بیمار، معاینه فیزیکی، و حذف سایر شرایطی که ممکن است علائم مشابه ایجاد کنند، تکیه می کنند.
هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما انواع مختلفی از درمان ها برای مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی در دسترس هستند. برخی از گزینه های درمانی رایج عبارتند از:
دارو: داروهایی مانند مسکن ها، داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد تشنج ممکن است برای کاهش درد، بهبود خواب و کاهش علائم دیگر تجویز شوند.
فیزیوتراپی: ورزش و کشش می تواند به بهبود انعطاف پذیری، کاهش درد و بهبود عملکرد کلی بدن کمک کند.
کاردرمانی: تکنیک ها و استراتژی هایی برای مدیریت فعالیت های روزانه و کاهش تاثیر فیبرومیالژیا بر کار و زندگی روزمره.
درمان شناختی رفتاری (CBT): CBT می تواند به افراد کمک کند مکانیسم های مقابله ای را توسعه دهند، استرس را مدیریت کنند و خواب را بهبود بخشند.
اصلاح سبک زندگی: فعالیت بدنی منظم، رژیم غذایی متعادل، تکنیک های مدیریت استرس و خواب کافی همگی می توانند به مدیریت علائم کمک کنند.
