سندرم تونل کارپال وضعیتی است که زمانی رخ می دهد که عصب میانی که از طریق تونل کارپال در مچ دست شما می گذرد، فشرده می شود. تونل کارپال یک گذرگاه باریک است که توسط استخوان ها و رباط ها احاطه شده است. هنگامی که عصب میانی فشرده می شود، می تواند باعث درد، بی حسی و گزگز در دست و ساعد شود.
شایع ترین علائم سندرم تونل کارپال عبارتند از:
- درد در دست و مچ دست، به خصوص در شب
- بی حسی و گزگز در انگشتان شست، اشاره، وسط و انگشت حلقه
- ضعف در دست
- مشکل در گرفتن اشیا
- احساس سوزش یا سوزش در دست و انگشتان
پزشک سندرم تونل کارپال را بر اساس علائم و معاینه فیزیکی تشخیص می دهد. پزشک شما همچنین ممکن است یک یا چند آزمایش زیر را برای تایید تشخیص تجویز کند:
آزمایش تینل: پزشک شما روی عصب مدیان در مچ دست ضربه می زند. اگر در انگشتان خود احساس سوزن سوزن شدن می کنید، ممکن است نشانه ای از سندرم تونل کارپال باشد.
آزمایش فالن: پزشک از شما می خواهد که مچ دست خود را به مدت یک دقیقه خم کنید. اگر در انگشتان خود احساس بی حسی یا گزگز می کنید، ممکن است نشانه ای از سندرم تونل کارپال باشد.
الکترومیوگرافی (EMG): این آزمایش فعالیت الکتریکی عصب مدیان را اندازه گیری می کند. می تواند به تایید تشخیص سندرم تونل کارپ و رد سایر شرایط کمک کند.
دلایل و عوامل خطر
سندرم تونل کارپال بیشتر در اثر حرکات مکرر دست و مچ دست، مانند تایپ کردن، استفاده از ماوس کامپیوتر یا نواختن آلات موسیقی ایجاد می‌شود. عوامل دیگری که می توانند در ایجاد سندرم تونل کارپ نقش داشته باشند عبارتند از:
بارداری: تغییرات هورمونی در دوران بارداری می تواند باعث احتباس مایعات شود که می تواند به عصب مدیان فشار وارد کند.
چاقی: اضافه وزن می تواند به عصب مدیان فشار وارد کند.
دیابت: دیابت می تواند به اعصاب از جمله عصب میانی آسیب برساند.
آرتریت روماتوئید: آرتریت روماتوئید می تواند باعث التهاب و تورم در تونل کارپال شود که می تواند عصب میانی را تحت فشار قرار دهد.
کم کاری تیروئید: کم کاری تیروئید یا کم کاری غده تیروئید می تواند باعث احتباس مایعات شود که می تواند به عصب مدیان فشار وارد کند.
درمان سندرم تونل کارپال
هدف از درمان سندرم تونل کارپ، کاهش فشار روی عصب مدیان است. گزینه های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آتل: استفاده از آتل در شب می تواند به نگه داشتن مچ دست در وضعیت خنثی و کاهش فشار روی عصب میانی کمک کند.
تزریق کورتیکواستروئید: تزریق کورتیکواستروئید می تواند به کاهش التهاب و تورم در تونل کارپال کمک کند.
فیزیوتراپی دست: فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی راهکاری موثر در مدیریت این بیماری است که با مراجعه به کلینیک فیزیوتراپی فرشته می توانید از آن بهره مند شوید.
جراحی: اگر سایر درمان‌ها علائم شما را تسکین ندهند، ممکن است جراحی لازم باشد. جراحی شامل بریدن رباطی است که سقف تونل کارپال را تشکیل می دهد که فضای بیشتری برای عصب میانی ایجاد می کند.
فیزیوتراپی دست
همانطور که گفته شد فیزیوتراپی موثرترین روش درمان غیرجراحی سندرم تونل کارپال است که در کلینیک فیزیوتراپی فرشته – بهترین فیزیوتراپی در قیطریه – ارائه می شود.
فیزیوتراپیست ها می توانند از تکنیک های مختلفی برای کمک به تسکین درد و بهبود عملکرد استفاده کنند، از جمله:
کشش: کشش عضلات و تاندون‌های مچ دست و ساعد می‌تواند به کاهش فشار روی عصب مدیان کمک کند.
تمرینات تقویتی: تقویت ماهیچه های اطراف مچ دست و ساعد می تواند به بهبود قدرت گرفتن و ثبات کمک کند.
تمرینات سر خوردن عصب: این تمرینات به بهبود تحرک عصب مدیان کمک می کند.
ماساژ: ماساژ می تواند به شل شدن عضلات و تاندون های مچ دست و ساعد کمک کند.
اولتراسوند: درمان اولتراسوند می تواند به کاهش التهاب و بهبودی کمک کند.
تحریک الکتریکی: تحریک الکتریکی می تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد عصبی کمک کند.
فیزیوتراپیست ها همچنین می توانند در مورد چگونگی اصلاح فعالیت های خود برای جلوگیری از تشدید علائم خود توصیه هایی ارائه دهند. به عنوان مثال، آنها ممکن است توصیه کنند که هنگام کار با رایانه به طور مکرر استراحت کنید یا از آتل مچ دست برای حمایت از مچ خود استفاده کنید.
