فیزیوتراپی پس از جراحی شانه

فیزیوتراپی پس از جراحی شانه

جراحی شانه می تواند به مسائلی مانند پارگی روتاتور کاف، بی ثباتی یا آرتریت رسیدگی کند. در حالی که خود جراحی آسیب فیزیکی را ترمیم می کند، فیزیوتراپی نقش مهمی در مسیر بهبودی شما ایفا می کند. فیزیوتراپی به شما کمک می کند قدرت، انعطاف پذیری و عملکرد کامل را در شانه خود بازیابی کنید و به شما امکان می دهد بدون درد به فعالیت ها و سرگرمی های روزانه خود بازگردید.

بیشتر بخوانید : آرتروز شانه

اهمیت فیزیوتراپی پس از جراحی شانه

جراحی ممکن است مشکل خاصی را برطرف کند، اما سفتی، ضعف و بافت اسکار می تواند عملکرد کلی آن را مختل کند. فیزیوتراپی با موارد زیر کمک می کند:

• کاهش درد و التهاب: تکنیک هایی مانند درمان دستی، تحریک الکتریکی و یخ درمانی می تواند ناراحتی پس از جراحی را به حداقل برساند.
• بازگرداندن دامنه حرکتی (ROM): تمرینات ملایم به تدریج توانایی شانه را برای حرکت در همه جهات افزایش می دهد و از سفتی و تشکیل بافت اسکار جلوگیری می کند.
• تقویت عضلات: تمرینات هدفمند قدرت را در عضلات اطراف مفصل شانه بازسازی می کند و ثبات و عملکرد را بهبود می بخشد.
• بهبود تعادل و هماهنگی: فیزیوتراپی به بدن شما کمک می کند تا در طول فعالیت های روزانه به طور موثر از شانه خود استفاده کند.
• پیشگیری از آسیب های آینده: فیزیوتراپی با رفع عدم تعادل ماهیچه ای و تقویت کمپلکس شانه، خطر آسیب دیدگی مجدد را کاهش می دهد.

مراحل فیزیوتراپی

برنامه فیزیوتراپی خاص با توجه به نیازهای فردی شما و نوع جراحی که تحت آن قرار گرفته اید تنظیم می شود. با این حال، به طور کلی سه مرحله وجود دارد:

1. فاز فوری پس از عمل (0-6 هفته):

• تمرکز: مدیریت درد، جلوگیری از سفتی، و ترویج بهبودی.

  تمرینات غیرفعال دامنه حرکتی: درمانگر شما به آرامی بازوی شما را از طریق حرکات بدون درد حرکت می دهد تا انعطاف پذیری خود را حفظ کند. همچنین ممکن است برخی از این تمرینات را خودتان در خانه انجام دهید.

• تکنیک های مدیریت درد: تکنیک هایی مانند یخ درمانی، تحریک الکتریکی و دارو می تواند به مدیریت ناراحتی پس از جراحی کمک کند.
• بیحرکتی: بسته به جراحی، ممکن است برای محافظت از محل ترمیم نیاز به پوشیدن بند برای مدت کوتاهی داشته باشید.
• تمرینات وضعیتی: این تمرینات به حفظ وضعیت بدنی خوب و جلوگیری از عوارضی مانند گیرافتادگی شانه کمک می کند.

2. مرحله توانبخشی اولیه (6-12 هفته):

تمرکز: افزایش تدریجی دامنه حرکتی، تمرینات تقویتی و مدیریت بافت اسکار.

• تمرینات دامنه حرکتی با کمک فعال: با کمترین کمک درمانگر شروع به حرکت فعال بازوی خود خواهید کرد.
• تمرینات تقویتی: تمرینات ایزومتریک سبک (انقباضات عضلانی بدون حرکت) و تمرینات تمرینی با وزنه ملایم برای بازسازی قدرت عضلانی معرفی خواهند شد.
• مدیریت بافت اسکار: تکنیک هایی مانند درمان دستی و ماساژ می تواند به نرم شدن بافت اسکار و بهبود انعطاف پذیری کمک کند.
• تمرینات تعادل و حس عمقی: این تمرینات به شما کمک می کند تا از وضعیت شانه خود آگاه شوید و هماهنگی را بهبود ببخشید.

3. مرحله توانبخشی بعدی (12 هفته و بیشتر):

تمرکز: تقویت پیشرفته، فعالیت های عملکردی و بازگشت به زندگی روزمره.

• تمرینات تقویتی پیشرونده: با بهبود قدرت، شدت و پیچیدگی تمرینات شما افزایش می یابد.
• تمرین عملکردی: تمریناتی که فعالیت‌های روزانه مانند رسیدن، حرکات بالای سر و بلند کردن اجسام را تقلید می‌کنند، گنجانده می‌شوند.
• تمرینات پلایومتریک: هنگامی که قدرت و ثبات کافی را به دست آوردید، می توان پلایومتریک را برای بهبود قدرت و انفجار به خصوص برای ورزشکاران معرفی کرد.
• بازگشت تدریجی به ورزش یا فعالیت: درمانگر شما را برای بازگشت ایمن به فعالیت های مورد نظرتان راهنمایی می کند.

مداخلات فیزیوتراپی پس از جراحی شانه

فیزیوتراپیست ها از تکنیک های مختلفی برای رفع نیازهای خاص شما استفاده می کنند. در اینجا برخی از مداخلات رایج وجود دارد که ممکن است با آنها روبرو شوید:

• درمان دستی: این رویکرد عملی شامل تکنیک هایی مانند ماساژ، تحرک مفصل و کشش برای بهبود انعطاف پذیری، کاهش درد و مدیریت بافت اسکار است.
• تمرین درمانی: برنامه ای شخصی از تمرینات طراحی شده برای بهبود دامنه حرکتی، قدرت، ثبات و هماهنگی.
• روش‌ها: تکنیک‌هایی مانند اولتراسوند، تحریک الکتریکی، و یخ‌درمانی را می‌توان برای کاهش درد، بهبودی و مدیریت التهاب استفاده کرد.
• نوار چسب: نوار کینزیو می تواند حمایت و ثبات مفصل شانه شما را فراهم کند، حس عمقی را بهبود بخشد و درد را کاهش دهد.
• آموزش: درمانگر شما را در مورد وضعیت بدنی مناسب، تکنیک های مدیریت درد و اقدامات احتیاطی که در طول بهبودی باید انجام دهید، آموزش می دهد.