آرتروز گردن که به عنوان اسپوندیلوز گردن یا آرتریت گردن نیز شناخته می‌شود، وضعیتی است که با فرسودگی استخوان‌ها، دیسک‌ها و مفاصل گردن با افزایش سن رخ می‌دهد. دیسک های ستون فقرات گردنی به تدریج شکسته می شوند، کم آب می شوند و با افزایش سن سفت می شوند. تقریباً 85 درصد از افراد بالای 60 سال درجاتی ار آرتروز گردن را تجربه می کنند. برخی از بیماران علائمی را تجربه نمی کنند و زمانی که علائم مانند گردن درد را تجربه می کنند، معمولاً می توان علائم را با درمان های غیرجراحی تسکین داد.
آرتروز گردن می‌تواند با تحلیل رفتن استخوان ها و غضروف های گردن در طول زمان ایجاد شود. تغییراتی که ممکن است روند دژنراتیو را تسریع کند عبارتند از:
- دیسک هایی که کم آب می شوند و شروع به کوچک شدن می کنند و منجر به تماس بیشتر استخوان به استخوان می شوند.
- دیسک های برآمده که ممکن است به دلیل ترک خوردن دیسک ها ایجاد شوند. دیسک ها ممکن است روی اعصاب نخاع فشار بیاورند.
- استخوان اضافی می تواند در ستون فقرات رشد کند که می تواند اعصاب نخاع را تحت فشار قرار دهد.
- رباط هایی که با افزایش سن سفت می شوند می توانند باعث انعطاف پذیری کمتر گردن شوند.
شایع ترین عامل خطر برای آرتروز گردن افزایش سن است. افراد میانسال و مسن بیشتر احتمال دارد که آرتروز را تجربه کنند. افرادی که آسیب قبلی گردن را تجربه کرده اند نیز ممکن است در معرض خطر ابتلا به آرتروز گردن باشند.
علائم آرتروز گردن
اگرچه اکثر افراد علائم مرتبط با اسپوندیلوز گردن را تجربه نمی کنند، اما زمانی که افراد این بیماری را تجربه می کنند، شایع ترین علائم عبارتند از:
- درد یا سفتی در گردن، شانه یا بازوها
- سردرد
- مشکل در چرخاندن سر یا خم کردن گردن
- هنگامی که گردن خود را حرکت می دهید، احساس ساییده شدن مهره ها را می کنید.
- بیشتر علائم آرتروز گردن به مرور زمان و با استراحت بهبود می یابند. درد معمولاً در صبح یا عصر شدیدترین است.
عوارض آرتروز گردن
اگر اسپوندیلوز گردنی به طناب نخاعی فشار وارد کند، می تواند منجر به بیماری به نام میلوپاتی گردنی شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، ممکن است در راه رفتن، اسپاسم عضلانی، از دست دادن کنترل مثانه یا روده، و گزگز یا بی حسی در اندام های خود دچار مشکل شوید.
اگر خار استخوانی هنگام خروج از استخوان‌های ستون فقرات بر روی اعصاب فشار بیاورد، ممکن است به رادیکولوپاتی گردنی مبتلا شوید. هنگامی که این اتفاق می افتد، ممکن است درد انتشاری در بازوها را تجربه کنید.
تشخیص آرتروز چگونه است؟
پزشک شما می تواند اسپوندیلوز گردنی را تشخیص دهد. به طور معمول، پزشک سایر شرایطی که علائم مشابهی دارند را رد می کند. در طول معاینه فیزیکی، پزشک حرکت شما را ارزیابی می کند و تعیین می کند که اعصاب، استخوان ها و ماهیچه های آسیب دیده در کجا قرار دارند.
پزشک شما احتمالاً آزمایش‌های تصویربرداری مانند:
- اشعه ایکس برای بررسی خارهای استخوانی
- سی تی اسکن
- اسکن MRI برای یافتن اعصاب تحت فشار
- میلوگرام
- الکترومیوگرافی
- مطالعه هدایت عصبی برای آزمایش سرعت و قدرت سیگنال های عصبی شما
بسته به شدت بیماری، پزشک شما را به متخصصی مانند ارتوپد، متخصص مغز و اعصاب یا جراح مغز و اعصاب ارجاع می دهد.
روشهای درمان آرتروز گردن
هدف از درمان آرتروز گردن، تسکین درد، کاهش خطر ابتلا به آسیب های طولانی مدت و کمک به بازگشت به فعالیت های روزانه است. در بیشتر موارد، روشهای غیرجراحی می‌توانند به طور موثری وضعیت شما را درمان کنند.
گزینه های درمانی پیشرفته تر عبارتند از:
فیزیوتراپی. هدف فیزیوتراپی تقویت عضلات گردن و شانه برای تسکین درد است.
کشش گردن. کشش گردن، فضای بین مفاصل گردن را افزایش می دهد و با کشش گردن، فشار روی دیسک های گردن و ریشه های عصبی را کاهش می دهد.
پزشک شما داروهای OTC را به عنوان درمان خط اول امتحان خواهد کرد. اگر این داروها کافی نیستند، ممکن است به شل کننده های عضلانی، داروهای ضد صرع، تزریق استروئید یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی نیاز داشته باشید.
به عنوان آخرین راه حل، اگر به دلیل اسپوندیلوز گردنی قادر به حرکت بازوهای خود نباشید، ممکن است جراحی توصیه شود. پزشک ممکن است خارهای استخوانی، قسمت هایی از استخوان های گردن یا فتق دیسک را بردارد.
اگر ناگهان در اندام‌هایتان بی‌حسی یا گزگز احساس کردید یا کنترل روده یا مثانه‌تان را از دست دادید، فوراً به پزشک اورژانس مراجعه کنید. اگر علائم شما بر توانایی شما برای انجام فعالیت های روزانه تأثیر می گذارد، یک قرار ملاقات با پزشک خود تعیین کنید.
فواید فیزیوتراپی
کاهش درد: فیزیوتراپی می‌تواند با استفاده از تکنیک‌های مختلف مانند الکتروتراپی و ماساژ، درد ناشی از آرتروز گردن را کاهش دهد.
افزایش دامنه حرکتی: تمرینات مخصوص فیزیوتراپی می‌توانند به بهبود انعطاف‌پذیری و دامنه حرکتی گردن کمک کنند.
تقویت عضلات: فیزیوتراپی شامل تمرینات تقویتی است که به تقویت عضلات گردن و شانه‌ها کمک می‌کند، که می‌تواند فشار بر روی مفاصل را کاهش دهد.
آموزش وضعیت بدن: فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند به بیماران نحوه درست نشستن و ایستادن را آموزش دهند تا از فشار اضافی بر گردن جلوگیری شود.
کاهش التهاب: تکنیک‌های خاص مانند سرما درمانی و گرما درمانی می‌توانند به کاهش التهاب و تورم کمک کنند.
افزایش کیفیت زندگی: با کاهش درد و بهبود حرکات، کیفیت زندگی بیماران بهبود می‌یابد و می‌توانند فعالیت‌های روزمره خود را بهتر انجام دهند.
پیشگیری از عوارض: فیزیوتراپی می‌تواند به جلوگیری از پیشرفت آرتروز گردن و عوارض ناشی از آن کمک کند.
