آرتروز زانو

آرتروز زانو که به عنوان بیماری دژنراتیو مفصل یا آرتریت ساییدگی نیز شناخته می شود، یک بیماری شایع است که مفصل زانو را تحت تاثیر قرار می دهد.

این بیماری شایع زمانی اتفاق می‌افتد که غضروف محافظ انتهای استخوان‌های مفصل زانو به تدریج در طول زمان فرسوده شود. این می تواند منجر به درد، تورم، سفتی و کاهش تحرک در زانوی آسیب دیده شود.

فیزیوتراپی زانو موثرترین روش در مدیریت علائم آرتروز و جلوگیری از پیشرفت آن است که با مراجعه به کلینیک فیزیوتراپی فرشته – فیزیوتراپی در پارک وی – می توانید از آن بهره مند شوید.

علائم آرتروز زانو

درد: یکی از علائم اولیه آرتروز زانو درد در داخل و اطراف مفصل زانو است. درد ممکن است پس از فعالیت یا استراحت طولانی مدت بدتر شود.

سفتی: افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو ممکن است دچار سفتی در مفصل زانو شوند، به خصوص در صبح یا بعد از نشستن برای مدت طولانی.

تورم: ممکن است مفصل زانو به دلیل التهاب ناشی از آرتروز متورم شود.

کاهش دامنه حرکتی: با پیشرفت بیماری، افراد ممکن است متوجه کاهش توانایی خود در خم کردن یا صاف کردن کامل زانوی آسیب دیده شوند.

احساس سایش استخوان ها : برخی از افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو ممکن است احساسسایش استخوان بر روی استخوان داخل مفصل را تجربه کنند.

علل و عوامل خطر

سن: خطر ابتلا به استئوآرتریت زانو با افزایش سن افزایش می یابد، زیرا ساییدگی و پارگی مفاصل به مرور زمان جمع می شود.

چاقی: وزن بیش از حد بدن فشار بیشتری بر زانو وارد می کند و خطر ابتلا به آرتروز را افزایش می دهد.

آسیب های مفصلی: آسیب های قبلی زانو، مانند پارگی رباط یا شکستگی، می تواند احتمال ابتلا به آرتروز در مفصل آسیب دیده را افزایش دهد.

ژنتیک: سابقه خانوادگی آرتروز می تواند افراد را مستعد ابتلا به این بیماری کند.

استفاده بیش از حد از مفاصل: فشار مکرر بر روی زانوها ناشی از فعالیت هایی مانند دویدن یا پریدن می تواند به ایجاد آرتروز کمک کند.

روش های درمان آرتروز زانو

اصلاح سبک زندگی: ایجاد تغییرات در سبک زندگی می تواند به مدیریت علائم و کاهش سرعت پیشرفت آرتروز زانو کمک کند. این شامل حفظ وزن سالم، شرکت در ورزش‌های کم‌ فشار مانند شنا یا دوچرخه‌ سواری، و اجتناب از فعالیت‌هایی است که فشار بیش از حد به زانوها وارد می‌کند.

فیزیوتراپی: فیزیوتراپی زانو می تواند به بهبود عملکرد مفاصل، تقویت عضلات اطراف زانو و افزایش انعطاف پذیری کمک کند. درمانگران ممکن است تمرینات و حرکات کششی خاص متناسب با نیازهای هر فرد را توصیه کنند.

داروها: مسکن‌های بدون نسخه مانند استامینوفن یا داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) می‌توانند به کاهش درد و کاهش التهاب در مفصل زانو کمک کنند.

تزریق: تزریق کورتیکواستروئید می تواند به طور موقت درد و التهاب مفصل زانو را تسکین دهد. تزریق اسید هیالورونیک نیز ممکن است برای روان کردن مفصل و بهبود تحرک استفاده شود.

بریس: پوشیدن بریس یا آستین زانو می تواند از مفصل زانو حمایت کند و به کاهش درد و سفتی در حین فعالیت کمک کند.

مدیریت وزن: حفظ وزن سالم می تواند به کاهش استرس روی زانوها و کاهش سرعت پیشرفت آرتروز کمک کند.

گزینه های جراحی: در مواردی که درمان های محافظه کارانه بی اثر هستند، مداخلات جراحی مانند جراحی آرتروسکوپی، استئوتومی یا تعویض کامل زانو ممکن است برای تسکین درد و بهبود عملکرد مفصل در نظر گرفته شود.

متخصصان ما در کلینیک فیزیوتراپی فرشته در منطقه یک تهران خدمات تخصصی فیزیوتراپی اختلالات اسکلتی – عضلانی ارائه می دهند.