التهاب تاندون کشکک زانو یا همان تاندونیت کشکک، که به عنوان زانوی جامپر نیز شناخته می شود، یک آسیب شایع در استفاده بیش از حد است که تاندون کشکک را که کاسه زانو را به استخوان ساق پا (درشت نی) متصل می کند، تحت تاثیر قرار می دهد.
این وضعیت اغلب در ورزشکارانی دیده می شود که در ورزش هایی شرکت می کنند که شامل پریدن و دویدن های تکراری است، مانند بسکتبال، والیبال و دو و میدانی. با این حال، هر کسی می تواند به تاندونیت کشکک مبتلا شود، به خصوص کسانی که در فعالیت هایی شرکت می کنند که فشار زیادی به زانو وارد می کند.
تاندون کشکک نقش مهمی در عملکرد مفصل زانو دارد. به تثبیت زانو کمک می کند و نیروی ایجاد شده توسط عضلات ران (چهارسر ران) را برای تولید حرکت به ساق پا منتقل می کند. هنگامی که تاندون کشکک بیش از حد مورد استفاده قرار می گیرد یا تحت فشار قرار می گیرد، می تواند ملتهب و دردناک شود و منجر به تاندونیت کشکک شود.
علائم تاندونیت کشکک معمولاً شامل درد و حساسیت در جلوی زانو، درست زیر کاسه زانو است. درد معمولاً با فعالیت هایی که شامل خم کردن زانو می شود، مانند پریدن، دویدن یا بالا رفتن از پله ها تشدید می شود. تورم و سفتی نیز ممکن است در زانوی آسیب دیده وجود داشته باشد. در برخی موارد، ممکن است یک برآمدگی کوچک و استخوانی روی تاندون کشکک ایجاد شود که به عنوان خار استخوان تاندون کشکک شناخته می شود. این می تواند بیشتر به درد و سوزش در زانو کمک کند.
تشخیص تاندونیت کشکک معمولاً شامل معاینه فیزیکی و بررسی تاریخچه پزشکی و علائم بیمار است. ممکن است برای رد سایر علل بالقوه درد زانو، مانند شکستگی یا آسیب رباط، آزمایش‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا اسکن MRI تجویز شود. هنگامی که تشخیص تاندونیت کشکک تایید شد، می توان درمان را آغاز کرد.
بیشتر بخوانید : پارگی تاندون شانه
دلایل و عوامل التهاب تاندون کشکک زانو
عوامل متعددی وجود دارد که می تواند در ایجاد تاندونیت کشکک نقش داشته باشد. یکی از شایع‌ترین دلایل فشار مکرر روی تاندون است، مانند پریدن مکرر یا دویدن. این فشار بیش از حد به تاندون وارد می کند و باعث التهاب و تحریک آن می شود. روتین های ناکافی گرم کردن یا سرد کردن، تکنیک های تمرینی نامناسب، و افزایش ناگهانی شدت یا مدت تمرین نیز می تواند خطر ابتلا به تاندونیت کشکک را افزایش دهد.
سایر عوامل خطر التهاب تاندون کشکک زانو ، شامل سفتی یا ضعف در عضلات اطراف زانو مانند عضلات چهارسر ران، همسترینگ و ساق پا است. عدم تعادل در قدرت یا انعطاف عضلانی می تواند بیومکانیک مفصل زانو را تغییر دهد و منجر به افزایش فشار بر روی تاندون کشکک شود. مکانیک ضعیف پا، مانند پرون شدن بیش از حد یا صافی کف پا نیز می تواند با ایجاد انحراف مفصل زانو در ایجاد تاندونیت کشکک نقش داشته باشد.
روشهای درمان
درمان التهاب تاندون کشکک زانو معمولاً شامل ترکیبی از استراحت، فیزیوتراپی و تکنیک های مدیریت درد است. اولین گام در درمان تاندونیت کشکک، کاهش یا اصلاح فعالیت هایی است که شرایط را تشدید می کنند. این ممکن است شامل اجتناب موقت از فعالیت هایی باشد که بر تاندون کشکک فشار وارد می کنند، مانند پریدن یا دویدن. استراحت دادن به زانوی آسیب دیده می تواند به کاهش التهاب و بهبود تاندون کمک کند.
فیزیوتراپی یکی از اجزای مهم درمان تاندونیت کشکک است. فیزیوتراپیست می تواند تمرینات خاصی را برای کمک به تقویت ماهیچه های اطراف زانو، بهبود انعطاف پذیری و اصلاح هرگونه عدم تعادل در قدرت یا انعطاف عضلانی که ممکن است به این عارضه کمک کند، تجویز کند. نشان داده شده است که تمرینات خارج از مرکز، که شامل افزایش طول عضله در حین انقباض است، در درمان تاندونیت کشکک موثر است.
علاوه بر فیزیوتراپی، سایر گزینه‌های درمانی محافظه کارانه برای تاندونیت کشکک ممکن است شامل یخ زدن زانوی آسیب‌دیده، استفاده از داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن، و استفاده از بند یا بریس تاندون کشکک برای حمایت بیشتر از تاندون باشد. در مواردی که درمان محافظه کارانه نمی تواند علائم را بهبود بخشد، ممکن است گزینه های تهاجمی تر مانند تزریق کورتیکواستروئید یا درمان پلاسمای غنی از پلاکت در نظر گرفته شود.
جراحی به ندرت برای درمان تاندونیت کشکک مورد نیاز است، اما ممکن است در موارد شدید که به درمان محافظه‌کارانه پاسخ نمی‌دهند توصیه شود. گزینه های جراحی برای تاندونیت کشکک ممکن است شامل دبریدمان آرتروسکوپیک باشد که شامل برداشتن بافت آسیب دیده از تاندون کشکک یا ترمیم تاندون کشکک است که ممکن است در موارد آسیب شدید یا مزمن تاندون ضروری باشد.
روشهای پیشگیری از التهاب تاندون کشکک زانو
پیشگیری از تاندونیت کشکک شامل انجام اقداماتی برای کاهش خطر استفاده بیش از حد و فشار بر روی تاندون کشکک است. این ممکن است شامل اجرای یک برنامه تمرینی تدریجی باشد که به بدن اجازه می‌دهد تا با افزایش سطح فعالیت سازگار شود، روال‌های گرم کردن و سرد کردن مناسب قبل و بعد از ورزش، و حصول اطمینان از استفاده از تکنیک و فرم مناسب در طول ورزش و فعالیت‌هایی که شامل پریدن است، باشد. یا دویدن
حفظ عضلات قوی و انعطاف پذیر اطراف زانو مانند عضلات چهارسر ران، همسترینگ و ساق پا نیز می تواند به پیشگیری از تاندونیت کشکک کمک کند. این را می توان از طریق تمرینات تقویتی و کششی منظم انجام داد.
