پارگی روتاتور کاف شانه

پارگی روتاتور کاف شانه یکی از آسیبهای شایع شانه است که اغلب در افراد ورزشکار که مفصل شانه آن ها تحرک بالایی دارد ، رخ می دهد.

روتاتور کاف، یک گروه حیاتی از ماهیچه ها و تاندون های شانه شما، نقش مهمی در حرکت و ثبات بازو ایفا می کند. هنگامی که این ساختار پیچیده پارگی را حفظ می کند، می تواند به طور قابل توجهی بر فعالیت های روزانه تأثیر بگذارد و درد قابل توجهی ایجاد کند.

مفصل شانه، یک مفصل توپ و سوکت، دارای تحرک بالا و همچنین بی ثباتی ذاتی است. روتاتور کاف به پر کردن این شکاف کمک می کند و ثبات و استحکام را فراهم می کند. از چهار عضله و تاندون های مرتبط با آنها تشکیل شده است:

• فوق خاری: این عضله در بالای تیغه شانه قرار دارد و به شروع بالا بردن بازو کمک می کند.
• Infraspinatus و Teres minor: این عضلات در پشت تیغه شانه قرار دارند و با هم کار می کنند تا بازو را از بدن دور کنند.
• زیر کتف: این عضله که جلوی تیغه شانه را اشغال می کند، بازو را به سمت بدن می چرخاند.

تاندون‌های این ماهیچه‌ها همگرا می‌شوند و ساختاری مانند کاف را تشکیل می‌دهند که سر بازو (توپ استخوان بازو) را می‌پوشاند و آن را به طور ایمن در حفره کم عمق تیغه شانه (حفره گلنوئید) نگه می‌دارد. این امکان ایجاد دامنه وسیعی از حرکت را فراهم می کند و در عین حال مفصل بازو را ثابت نگه می دارد.

بیشتر بخوانید : تاندونیت روتاتور کاف

دلایل پارگی روتاتور کاف

پارگی روتاتور کاف می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد که به طور کلی به آسیب های حاد و استفاده بیش از حد تقسیم می شوند.

آسیب های حاد: افتادن ناگهانی روی بازوی کشیده یا حرکت شدید بالای سر می تواند مستقیماً تاندون های روتاتور کاف را پاره کند. این در افراد جوان تر شایع تر است.

استفاده بیش از حد: فعالیت های مکرر بالای سر، به ویژه در ورزش هایی مانند بیسبال، تنیس، یا وزنه برداری، می تواند به تدریج تاندون ها را فرسوده کند و منجر به ساییدگی و در نهایت پارگی شود. این در افراد میانسال و مسن بیشتر شایع است.

کاهش فضای داخلی: هنگامی که فضای بین آکرومیون (برآمدگی استخوانی تیغه شانه) و تاندون های روتاتور کاف باریک می شود، می تواند باعث تحریک و التهاب شود و در نهایت منجر به پارگی شود.

افزایش سن: با افزایش سن، تاندون‌ها به طور طبیعی ضعیف شده و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند و آن‌ها را مستعد پارگی می‌کند.

علائم پارگی روتاتور کاف شانه

علائم بسته به شدت پارگی و محل داخل کاف می تواند متفاوت باشد. در اینجا برخی از علائم رایج وجود دارد:

• درد: درد مبهم یا درد شدید در شانه، که اغلب در شب یا با حرکات خاص مانند رسیدن به بالای سر یا پشت کمر بدتر می شود.
• ضعف: مشکل در بلند کردن یا حمل اشیاء، حتی آنهایی که وزن کم دارند.
• محدوده حرکت محدود: کاهش توانایی بالا بردن بازو از بالای سر، چرخاندن آن به بیرون یا خراشیدن پشت.
• احساس گیرافتادگی: احساس گیر کردن شانه در حین حرکات خاص.

اگر درد مداوم شانه یا محدودیت در حرکت را تجربه می کنید، مشورت با یک متخصص فیزیوتراپی بسیار مهم است. تشخیص پارگی روتاتور کاف معمولا شامل موارد زیر است:

سابقه پزشکی: پزشک در مورد علائم، فعالیت ها و هرگونه سابقه صدمات شما سوال خواهد کرد.
معاینه فیزیکی: پزشک مفصل شانه شما را از نظر حساسیت، تورم، دامنه حرکتی و قدرت ارزیابی می کند.
تست های تصویربرداری: اشعه ایکس می تواند به رد سایر ناهنجاری های استخوانی کمک کند، در حالی که اسکن MRI نمای دقیقی از بافت های نرم مانند تاندون ها و ماهیچه ها ارائه می دهد و وجود و اندازه پارگی را تأیید می کند.

روشهای درمان

روش درمان پارگی روتاتور کاف به شدت پارگی، سن، سطح فعالیت و سلامت کلی شما بستگی دارد.

درمان غیر جراحی: این اغلب اولین خط دفاعی است، به خصوص برای پارگی های کوچکتر. معمولاً شامل موارد زیر است:

• استراحت: کاهش فعالیت‌هایی که درد را تشدید می‌کنند، باعث کاهش التهاب و شروع بهبودی می‌شود.
• یخ درمانی: قرار دادن کمپرس یخ روی شانه به مدت 15 تا 20 دقیقه هر بار، چند بار در روز، می تواند به مدیریت درد و التهاب کمک کند.
• داروهای ضد التهابی: مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
• فیزیوتراپی: یک برنامه ورزشی سفارشی به تقویت عضلات روتاتور کاف، بهبود ثبات شانه و بازیابی دامنه حرکتی کمک می کند.

متخصصان ما در کلینیک فیزیوتراپی فرشته در پارک وی خدمات تخصصی فیزیوتراپی شانه را برای بهبود این آسیب و سایر آسیبهای شانه ارائه می دهند.

درمان جراحی: در برخی موارد، جراحی ممکن است توصیه شود، به ویژه برای پارگی های بزرگتر یا آنهایی که به درمان غیر جراحی به خوبی پاسخ نمی دهند. دو روش اصلی جراحی وجود دارد:

• ترمیم آرتروسکوپی: این تکنیک کم تهاجمی از یک دوربین کوچک و ابزارهای تخصصی استفاده می‌کند که از طریق برش‌های کوچک برای ترمیم تاندون پاره شده وارد می‌شوند.
• ترمیم باز: در شرایط خاص، ممکن است برای دسترسی و ترمیم مستقیم پارگی، برش بزرگتری لازم باشد.